maandag 25 november 2013

25 november 2013 Athene

Even een paar indrukken van Athene. Met de bus van Levkas naar Athene is 5 uur rijde. Daarvan de helft in de stromende regen glibberend met 60 km per uur over smalle weggetjes. Maar Athene maakt het meer dan goed. Prachtige en indrukwekkende monumenten en een Archeologisch museum met meer dan 15.000 jaar oude beschilderde vasen, adonissen, bronzen paarden en wat dies meer zij. Ongelofelijk dat mensen zo lang geleden al zoveel kunstzinnigheid aan de dag legden. Morgenavond vliegen we weer naar Nederland. Om 23.00 ongeveer op Schiphol. Dan even wat minder berichten dus. Die van Athene zal ik nog verder bewerken, maar nu eerst wat plaatjes. We hebben uitzicht op het Parthenon vanuit onze hotelkamer in Acropolis Hill Hotel. Vandaag 25 nov lekker rondgelopen en gebusd.

donderdag 21 november 2013

17, 18, 19 en 20 november Meer van het zelfde

Langzamerhand worden de verhaaltjes in de blog een routine. Als je niet meer vaart valt er ook minder te vertellen over de dingen die je tegenkomt. Nu komen de dingen jou tegen op de steiger. We maken de buiskap en kuiptent nog eens extra waterdicht, want het zal de komende maanden flink veel regenen. Ook de buitenboordmotor krijgt een beurt en wordt met een emmer in zoetwater schoongespoeld. Op het Hollands Diep gaat dat vanzelf natuurlijk, hier moet je het wel zo doen om inwendige roestvorming te beperken. Na de zeilen worden nu ook de vallen en schoten netjes en waar nodig zoet gespoeld opgeborgen. We ontdekken nog twee supermarkten. Een keurige Spar en een Carrefour. Mary doet inkopen voor de nassimaaltijd, die we (vooral Mary dus) dinsdag verzorgen bij ons aan boord. We kopen een Wifi versterker om de routers uit de kroegen beter te kunnen ontvangen. Niet dat het echt helpt. Er moet een verlengsnoer bij om de ontvanger buiten op te hangen. Dinsdag veel regen en onweer. Die avond een overheerlijk nassimaaltijd van Mary verorberd samen met de twee andere Hollandse stellen. Hoewel niet alle ingrediënten hier zijn te kopen, is iedereen zeer te spreken over de smaak. Na afloop nog ijs en koffie. Daar kan geen kroeg tegenop. Ook niet tegen het aantal blikjes dat wij mannen wegwerken. De wijze wijven wisselen wijselijk water en wijn. Ja op rijm. Het werd heel gezellig. Die nacht weer dikke regenbuien. Geen druppel binnen en dankzij de kuiptent kunnen we ook het vochtgehalte in de kajuit goed regelen. Ventilatie en condens op ramen is altijd een probleem op boten in het koude jaargetij. We hebben nog geen probleem, maar dat kan nog komen als het echt koud wordt en dagen achtereen regent. Dan gaat de heteluchtkachel aan. Die is nog maar 1 uurtje aan geweest, want het wort steeds weer droog en dan is het snel warm. Mary worstelt met nekklachten en heeft een nekmassage apparaat gekocht bij de Liddl. Ik worstel met internet op de boot. Het verlengsnoer blijkt de Wifi versterker te verstoren. De verkoper is een half uur bezig om uit te zoeken of het aan het apparaat ligt, aan de laptop of aan het verlengsnoer. Het laatste dus. Hoef ik m’n laptop toch niet overboord te gooien. Nog een paar dagen dan stop ik voorlopig met de blog. Het lijkt nu al op een verslag uit het bejaardenoord! Doet me denken aan ouderen die zeggen: “Nee vandaag kunnen we niet dan hebben we al een afspraak”. Je wereld wordt ineens veel kleiner. Gek eigenlijk. Aan het eind van zo’n dag, waarop we de hele tijd druk zijn, zeggen we tegen elkaar: “Wat hebben we vandaag eigenlijk gedaan?” Tijd om de koffers te pakken!

16 november 2013 Van Lidll tot bieren met Duitse buren

Vandaag naar de Liddl met Jaap’s Rode Kruis bus, de tot camper omgebouwde Rode Kruisziekenwagen. Bij de Liddl staat altijd een Romajongen te bedelen. Soms zijn pa, ma en zusje ook van de partij. Bij de vuilnisbelt verderop woont een flink aantal Roma’s. Sommige volkeren treffen het slecht en integreren nergens. Vlak bij de jachthaven is de zaterdagse groentemarkt. We kopen er voor heel weinig groente en fruit van de kar of aanhangwagen. Het ziet er naar uit dat deze mensen hun waren zelf verbouwen of zelf plukken uit de talrijke min of meer verlaten olijfboomgaarden. We lunchen in Remezzo om te kunnen internetten. In de jachthaven is die middag een vlooienmarkt. Heel veel ouwe zooi aangevuld met zelfgebakken taarten en koekjes wordt door zo’n beetje de hele live-a-board goegemeente aangeboden. Het is natuurlijk ook een social event. Lekker kleppen en nieuwtjes uitwisselen. Je kunt hier wel je talen ophalen trouwens. Wij kopen wat voor de boot en voor de kinderen. Wij zien rond een uur of vijf Ralf en Vanessa verschijnen. Ze zijn bewoners van een Duitse catamaran aan onze steiger en Vanessa vertelde dat Ralf wat moeite had met Engels. Wij spraken dus de hele avond Duits en met behulp van de nodige versnaperingen. Wij dachten even een biertje te drinken. Het werd 22.00 uur voor ze weggingen. Gelukkig had Mary de nodige hapjes klaar zodat we niet omvielen van de honger.

maandag 18 november 2013

15 november 2013 Zeilen weg: erwtensoep!

Dit is weer zo’n dag dat je echt denkt dat het nog volop zomer is. Hij begint pas om 07.30 3n om 17.30 gaat het grote licht al uit, maar in die korte periode is het gewoon zomers. Een goede gelegenheid om de zeilen nog even goed te drogen en definitief op te bergen. We gaan dit weekend geen wedstrijd meer varen. Er zal weer weinig wind zijn en we hebben geen zin in nog een drijfpartij. Bovendien hebben we niets gehoord van de zeilclub hier. Een belangrijk argument is ook dat het aantal warme droge dagen, waarop je de zeilen droog kunt opbergen minder wordt. Dus gaan de zeilen er af.
Als we daarmee klaar zijn voelen we ons behoorlijk brak. We zitten nog even in het zonnetje en gaan dan naar de Dufour 38 van Jaap en Diana. Zij hebben ons, samen met Leendert en Marjan uitgenodigd voor de erwtensoep. Stel je voor: de drie Hollandse boten eten erwtensoep terwijl het een uurtje geleden nog 35 graden Celsius was in de zon! Maar het was super lekker, met roggebrood en spek er bij en wat denk je? Jawel, zelfgebakken appeltaart! Smullen dus. We groeien weer langzaam dik, na een zomerlang hard werken. De avond vliegt voorbij als we onze wederzijdse belevenissen uitwisselen en ook nog wat politiek beladen items de revue laten passeren.

14 november 2013 Stoomsponsorwerven en English Curry eten

Donderdag was een prima dagje om aan de telefoon en achter de laptop te zitten om de sponsoring van Dordt in Stoom een duw in de goede richting te geven. Om zes uur gaan we zingen in het koortje van Rosa dat overwegend uit Engelsen bestaat. De roodharige dirigente doet haar best om de kerstliedjes mooi te laten klinken. Mary heeft een makkie, want de sopranen zingen de melodie. Wij mannen worstelen met onze muziekpartij, die veel concentratie vraagt. Uiteindelijk lijkt het heel mooi te worden. Ben benieuwd wat er volgende week van over is. Ik maak nog een paar plaatjes om m’n shantie-koorleden te plagen met mijn uitzicht op onze dirigente in Levkas. Niks ten nadele van Kees van der Pijl natuurlijk, maar dit ziet er toch effe anders uit.
Rosa begint de zangavond overigens altijd met wat Nederland Beweegt oefeningen.

woensdag 13 november 2013

11, 12 en 13 november 2013 Een trein met onweersbuien

In de ochtend is het nog droog. Ik breng de was naar het Levkas hotel op de hoek. Vermoed dat het personeel een centje bijverdient. Voor €8 kun je daar 5 kilo was laten doen. Toch weer minder dan in de haven en je hoeft niet steeds heen en weer te rennen of op je beurt te wachten. Mary begint al een beetje aan het vertrek naar Nederland te denken, want ze gaat alles een lekker sopje geven. We willen natuurlijk niet straks terugkomen in een boot vol ongedierte. Dat zal overigens wel meevallen, want de echte hitte is voorbij. ’s Middags gaat het regenen en onweren. Ik kan het aanrechtblad weer voorzien van een nieuwe kitlaag en daarna een serie telefoontjes plegen over Dordt in Stoom. Elke dag een aantal brieven en contracten opmaken tot ik de beoogde €150.000 bij elkaar heb. Gelukkig is er een groot aantal trouwe sponsors voor dit evenement. De onweersbuien komen als een treintje voorbij en dat duurt tot de volgende ochtend. Gelukkig niet met veel wind, maar de regen is heftig. De kuiptent staat er goed op en is heel comfortabel omdat je de deurtjes in de kajuit open kunt laten staan om de ventilatie op gang te houden. Alle ramen blijven immers dicht.
Op 12 november is het van hetzelfde laken een pak. Nog altijd regen. Even gauw boodschapjes tussen de buien door en een (goede) lunch voor €3 in de kroeg om even te kunnen internetten. Bij een grotere regenpauze fietsen we naar de flamingo’s. Die staan hier op krachten te komen van hun lange reis van koudere naar warmere oorden. Het zijn er honderden. We gaan nog een keer terug als de zon er op staat. ’s Avonds eten we gegrilde groenten uit de oven en we delen een karbonade. Die zijn hier wel 400 gram groot bij de lokale slager.
Later kijken we de film “Flight” via een bij Diana met 8 films opgeladen stick op de TV/Monitor in onze boot. Mooie film over een piloot met een drankprobleem. We snappen nu heel goed dat Nick veel cola drinkt. Nick, Marleen en de kindertjes gaan binnenkort naar Suriname op vakantie. Nick’s ouders wonen daar nog. Klaas Arie gaat morgen met onze auto naar Brest, waar een van zijn films als enige Nederlandse is genomineerd voor een prijs. Ook op 13 november nog altijd regen en onweer. De meeste buien zitten op zee en de luchten zijn tijdens de buiten vergeven van de lichtflitsen. Wij liggen lekker rustig in de haven. Klaas Arie bericht dat hij al lekker onderweg is. Hij moet wennen aan het feit dat hij nu voor het eerst meerdere dagen niet bij Hiske en Tobias is. Mooi toch? Wij gaan vandaag de bus naar Athene bespreken. Weer een klein stapje richting kinderen en kleinkinderen. Mary zit intussen aan de iPad en denkt: Gaan we al? Nu de regen begint verlangen we weer naar huis. Gelukkig kunnen we in dec. en jan. lekker bij Nelleke en Sjef onder hun "pannen" in Doorn wonen.

10 november 2013 Happy Hour op de Blauwvoet

Rustig dagje. Rondje fietsen en ook langs de winkelstraat van Levkas. Een soort Voorstraat met veel leuke winkels en zelfs een soort Scheffersplein vol terrasstoelen. Het is zondag en er zijn veel families op het plein. Ze drinken een glaasje en de kinderen spelen tikkertje of fietsen rond op mountainbikes. In de haven maken we een praatje met Jaap en Diana. Zij varen al zeven jaar in de Med en hebben zelfs bezoeken gebracht aan Syrië, Libanon en Israël. Ze kunnen daar boeiende verhalen over vertellen en dat doen ze die middag en avond ook bij ons aan boord, want even later komen ook Leendert en Marjan er bij staan en we nodigen hen uit voor het Happy Hour. Het blijft gelukkig droog en als ze komen blijven de heren buiten zitten, terwijl de dames naar binnen duiken.
Het wordt heel gezellig en de gesprekken gaan over reizen, varen, eten tot en met de toekomst van de landen rond de Middellandse Zee. De Knoflooklanden hebben het niet breed, maar de Noord Afrikaanse landen zijn er nog bij lange na niet. Om over de uitzichtloze situatie in het Israëlisch-Palestijnse conflict maar te zwijgen. Jaap heeft na zijn bezoek een genuanceerder beeld gekregen over dit gebied. Wel dapper om daar te varen trouwens. Je moet er maar tegen kunnen om bij elke grens tientallen met scherp geladen wapens op je gericht te krijgen. Om een uur of negen zijn we aan eten toe en we nemen een hapje in de havenkroeg. Voor €11 pp zijn we buikje vol met een bord goed eten, drank en koffie toe.

zaterdag 9 november 2013

9 november 2013 Luie zaterdag

Ik fiets weer en rondje lagune terwijl Mary de krant download voor de havenkroegjes. De Wifi doet het immers ook buiten. Rond de lagune fietsend zie je veel ooievaars en spierwitte nachtreigers. Ze laten zich moeilijk fotograferen. Zodra je stopt vliegen ze weg, want ze hebben je al lang zien aankomen.
Ik maak een paar foto's in de lagune, die volgens mij model kan staan voor het ontstaan van Nederland. Aan de zeekant worden duinen gevormd, daarachter groeit de lagune langzaam dicht en ontstaat een moeras waarop zich na verloop van tijd steeds meer vegetatie vastzet. Je kunt voorspellen dat hier straks veengrond ligt en misschien wel turf wordt gestoken. Leuk toch? Aardrijkskunde in de praktijk.
. Tijdens het ontbijt moet de bimini er weer op vanwege de hitte. De barometer staat al weer op 1019 Milibar. N het eten sluit ik de printer weer eens aan op de laptop en print de eerder gedownloade E-tickets van onze vlucht naar Nederland. ’s Middags verplicht lopen naar een andere supermarkt iets verderop. De AB blijkt een hele nette zaak. We kopen er niet veel, want sjouwend teruglopen is er niet bij. Overigens staat de middenstand hier nog aan de vooravond van een geweldige omslag. Het stikt nu nog van de kleine winkeltjes. In elke straat wel twee groenteboeren, twee bakkers, twee slagers en twee supermarktjes (die de naam super eigenlijk niet mogen dragen). Het wordt eenzelfde soort strijd als destijds door Albert Heijn, De Gruyter, Simon de Wit, e.d. is gevoerd met al die kleine middenstanders. Dat gaat veel banen kosten. Hoe ze dat compenseren is mij een raadsel. Het zal zeer waarschijnlijk tot ontvolking van het platteland leiden. Voorlopig vinden wij de kleine, soms superkleine, winkeltjes in toeristisch opzicht juist weer leuk. Ik hoop dat er wel wat couleur locale overblijft.

8 november 2013 Live-a-boards-party

Voor het ontbijt eerst weer eens rond de lagune gefietst en ook een omweg gemaakt door de weggetjes onderaan de heuvels.
Hier staan veel studio’s te huur in voormalige olijvenboomgaarden. Het zal er ’s zomers best druk zijn.
’s Middags is er een party bij het kantoor van de haven voor en door alle mensen, die deze winter aan boord wonen. Iedereen maakt wat kleins te happen klaar en de kroeg schenkt twee grote kartonnen (6 liter) witte wijn. Ik neem een sixpack bier mee, maar de meesten drinken wijn. Het is een gezellige ontmoeting, die de kans geeft andere bootbewoners te ontmoeten. We praten lang met Amerikaan David, die hier al heel wat jaartjes rondzwerft, maar ook de Carieb goed kent. Er zijn heel veel Engelsen, maar ook Noren, Zweden, Duitsers, Oostenrijkers en ik kan zelfs m'n Frans een beetje ophalen.
Er liggen nu zo’n 30 boten in het water, waarvan de bewoners hier de winter doorbrengen. De boten liggen verspreid door de haven met een concentratie dichtbij de gebouwen. Dat is meer uit de wind (die is er weinig) en vlak bij de voorzieningen. Wij blijven op enige afstand liggen. Lekker in het zonnetje, meer privacy en goed voor het “onderstel”. Een beetje lopen kan geen kwaad.

7 november 2013 Zoutvrije zeilers zuipen zingend

De titel kan uit een rijmpje komen, maar dekt wel voor een groot deel de lading van deze heerlijk zonnige dag. Mary en ik spoelen het zout van het grootzeil en laten het drogen in de hete zon.
De kuiptent (onze Duitse bunker) gaat er weer af. Veel te warm daaronder! Om 18.00 uur gaan we naar ons zangclubje, waar we weer Kerstliedjes oefenen. Ik zag in de mails een bericht van Robbes Barendrecht met als bijlagen de muziek van enkele shanties voor De Kleine Jantjes. Ik hoop in december of januari weer een keer mee te kunnen zingen! In het Portcafé na afloop pakken we nog een glaasje en ontmoeten onder andere Steven, de Engelse yachtbroker, die in Levkas is blijven hangen.

6 november 2013 Na regen komt zonneschijn

De volgende morgen is de lucht al aardig opgeklaard en ’s middags brand de zon al weer als nooit tevoren aan een onbewolkte hemel. De barometer klimt uit het dal. Mary doet wat huishoudelijke dingen en ik maak na een aantal telefoontjes een serie brieven en contracten voor Dordt in Stoom. Verder business as usual.

5 november 2013 Vallende barometerstand

Gisteren moest het wel gaan waaien. Binnen een dag is de barometer van 1015 gezakt naar 1003 Millibar. Vandaag verder gezakt naar 999 Hp. Gelukkig ben ik niet meer, zoals wanneer we tochten over zee moeten maken, hele dagen met het weer bezig, maar de stand van de barometer blijven we ongemerkt wel volgen. De wind trok gisteren verder door tot een mooie Zuid 8 Bf met uitschieters boven de 40 Knopen. Het floot en klapperde dat het een oordeel was, maar onze boot lag er goed bij en geen val (lijn in de mast) die herrie maakt. Vandaag is de verjaardag van mijn op 60 jarige leeftijd overleden zus Ina. Zij doet er hierboven nog een schepje bovenop door ons de hele dag regentranen te bezorgen. Het regent werkelijk pijpenstelen (oude uitdrukking in nieuwe spelling; blijft vreemd), een hele dag lang! Tussen de buien door download Mary de krant en doen we gauw wat boodschappen om toch de benen te strekken. Dat benen strekken is een punt van zorg. We merken dat we te weinig bewegen nu, dus wordt er meer gelopen en doen we regelmatig een rondje fiets. In het kleine supermarktje vinden we zowaar bruine suiker, cup-a-soup en blikjes zalm. De zalm is om in de aardappelsalade te doen. Die maakt Mary met nog een heerlijke tomaten/pesto/spekblokjes/mozzarellasalade voor de live-a-board party op vrijdag. In de avond gaat het onweren en niet zo’n beetje ook. We stoppen alle elektronica veiligheidshalve maar weer in de “kooi van Faraday” oven. Het onweer heeft moeite om weg te komen en blijft rondjes draaien achter de hoge heuvels van Levkas en boven ons hoofd.

maandag 4 november 2013

4 november 2013 Regen vanwege Egbert

Voor het eerst sinds we in Levkas zijn, worden we wakker met regen op het dek. Zou het regenseizoen al beginnen? Nee, ik denk dat het een mooi moment is voor regen, zelfs voor heel veel regen, want op 4 november vorig jaar overleed mijn oudste broer Egbert op 74 jarige leeftijd in Australië. Ik bel Dorothy, maar krijg het antwoordapparaat. Als het even stopt met regenen zetten we de “Duitse bunkertent” over de kuip en doen de kachel even aan om het vocht te verdrijven. Vandaag wordt een typische dag om wat te lezen, beetje bloggen, beetje contracten voor Dordt in Stoom maken, koffietjes, koekjes erbij, etc.

3 november 2013 Ontwaken met Grieks Orthodox gezang

De zondagse stilte in de baai van Sivota wordt doorbroken door het gezang van de voorganger van de lokale Grieks Orthodoxe kerk. Hij roept de gelovigen op naar het gebedshuis te komen en even later schuifelen de zwarte kraaien over de kade richting kerk. Ze hoeven niet veel te doen in de kerk want de voorganger blijft een half uur lang zingen, af en toe ondersteund door een tegenstem. Het klinkt prachtig in de baai tegen de heuvels. De echo’s vermengen zich met het geluid van een altijd wel ergens blaffende hond. Mary ziet de Mychi liggen, de Moody 44 van Jan en Elaine. Ook zij hebben opgegeven en hebben dezelfde baai gekozen om te overnachten.
Als we ze spreken na het ontbijt en een wandelingetje rond de nu door alle toeristen verlaten baai, blijkt dat zij nog een uur of twee langer zijn blijven dobberen en hier om 24.00 uur binnenvoeren. Op dat moment lagen wij al zwaar “onder zeil”. Opstapper Vince moet naar huis, dus de Mychi vertrekt om 10.00 uur. Wij korte tijd later. We genieten van het prachtige uitzicht op de ons omringende Ionische eilanden, de doorkijkjes en grotten in de oevers, die je bijna kunt binnenvaren.
Ik ben minder te spreken over de informatie op de plotter. Het is hier kennelijk overal erg diep, maar om dan geen dieptes meer in de kaart te zetten gaat mij te ver.
" src="http://1.bp.blogspot.com/-29BGY-FHsUY/UnfE3HB8sWI/AAAAAAAABJA/QsEUwCO0md4/s320/blog+klein+04-11-2013+(2).JPG" />
Onderweg naar Levkas varen we achterop de Lone Shark, de Sadler 45 Barracuda, die we in de wedstrijd na enige schermutselingen (hij wilde ons uit de wind houden) passeerden. Ik vraag of ze nog steeds racen. Ja ze racen (met een snelheid van 2,3 mijl per uur) nog steeds!! Ze hebben nog een uur of twee te gaan als de wind niet helemaal wegvalt. We moedigen ze aan om door te gaan en vinden hen diehards. Bij het haventje van Ligia ligt de finishboei en we gaan kijken of er nog wedstrijdboten liggen. Neil McRobert met z’n Dehler (940?) en crew van 3 man ligt er en wenkt dat we langszij moeten komen. Hij is als enige gefinished. We informeren hem over de Lone Shark en drinken een biertje bij hem aan boord. Ze hebben 27 uur gevaren om het eiland te ronden. De snelste ronde ooit was 12 uur. Naast de Dehler en de Sadler zijn alle andere deelnemers afgehaakt. Hij vond het wijs dat we gestopt waren gezien de kleine bemanning. Vervolgens bedankte hij ons, net als eerder ook al de schipper van de Lone Shark, dat we gestopt waren. Alleen zo kon hij als eerste finishen dacht hij. Wij vonden dit een groot compliment.
Deze wedstrijd heeft ons geleerd dat we ook met deze toerbak goed kunnen zeilen. De bootsnelheid kunnen we overigens voor een groot deel toeschrijven aan de loden vinkiel en het doorgelatte grootzeil. En verder zijn we weer een beetje vertrouwd geraakt met de gennaker! De lichte wind was wel heel behulpzaam om alles voorzichtig uit te proberen. Neil nodigt ons uit om bij de prijsuitreiking te zijn die avond. We gaan ook nog naar Vince en Linda, die ons samen met Jan en Elaine uitnodigden voor supper. Dat wordt nog lastig! Maar het gaat allemaal prima. Eerst gaan we met de Ford bus (de rijdende werkplaats van Jan) naar Perigiali voor een perfecte Engelse maaltijd. Linda heeft haar best gedaan om ons te imponeren. Roasted chicken, roasted potatoes, Yorkshire pudding (geen pudding dus, maar een soort pannekoek) en als toetje warme applecrumble en ice! In de jachtclub aan de haven krijgen we meteen wat te drinken van een dankbare schipper van de Lone Shark. Bij de prijsuitreiking blijkt dat alleen hij een prijs wint. De Dehler voer in de gemeten klasse en was buiten de tijd. Voor de ongemeten klasse gold geen tijdlimiet. Daar vaar je dan 27 uur voor! We worden gevraagd om over 14 dagen nog een wedstrijdje te varen. Drie uurtjes maar. Mary twijfelt nog.