maandag 14 november 2016

15 nov 16 Fotoboek van reis en verblijf in Griekenland

Lieve blogkijkers, We zijn al weer twee en een halve maand thuis. Genieten na de hitte in Griekenland weer van de vrieskou en de open haard. Intussen een fotoboek gemaakt van 120 pagina's van de mooiste of leukste momenten van onze reizen met de Blauwvoet vanaf 2013 tot en met dit jaar. De onderstaande link brengt je (als het goed is) naar de site van Albelli, waar je ons fotoboek kunt bekijken. Kan even (afhankelijk van snelheid netwerk) duren voordat het boek helemaal is gedownload. Veel kijkplezier! Marco http://www.albelli.nl/onlinefotoboek-bekijken/0052a887-9f02-4660-adca-5f902cad3039

vrijdag 16 september 2016

29 augustus 2016 Winterklaarmaken bij 34 gr. C

Bovenstaande plaat is het resultaat van twee dagen ploeteren om het dek helemaal in de was te zetten en het groene anti-UV doek stormvast over de boot te spannen. Op deze dagen kunnen we voor het eerst in weken zonder Bimini en extra zonwering ontbijten in de kuip. Het begint af te koelen. Nou ja het wordt nog 34 graden, maar met af en toe een wolkje en een beetje wind is het best lekker. Als we ook nog de koffers gepakt hebben kunnen we weer wat gaan eten bij Cleopatra. Morgen terug naar Nederland. Het waren mooie maanden, veel nieuwe dingen gezien, prachtig gevaren, .....maar wel een beetje warm. We gaan niet meer in de zomer!
Een selfie tijdens het bellen met de kinderen in Nederland.

zondag 28 augustus 2016

28 augustus 2016 Voorbereiden winterslaap boot

Mary neemt even pauze. We zijn zo druk met "winter"klaarmaken van de boot dat het bloggen er bij in schiet. Ik maak ook geen foto's meer. Alles al een keer gezien en camera stuk... Horen van diverse mensen dat duizenden boten uit Turkije vertrekken vanwege het politieke klimaat. De gewone Turk verandert niet, maar de sfeer is onaangenaam. In Marmaris staan in plaats van ruim 1000 boten nu geen boten meer op de kant en de boten in het water zijn nauwelijks in gebruik. Het schiet aardig op met het aanbrengen van het UV-filterende landbouwdoek, dat ook nog veel hitte tempert. Het moet er stormvast op, want we zijn waarschijnlijk pas in april 2017 terug.

27 augustus 2016 Blauwvoet weer op het droge

Frans helpt mee de zeilen aftuigen. Dat schiet lekker op. Dan vertrekken we naar Aktio, gaan voor anker en wachten op onze beurt. We zwemmen voor misschien de laatste keer dit jaar. Twee uur later wordt de Blauwvoet voorzichtig uit het water gehesen en krijgen we een plekje vlak naast dat van afgelopen winter. De romp schoon geschuurd, want het afspuiten alleen is naar mijn smaak onvoldoende om een gladde romp te krijgen. In een paar dagen hebben zich trouwens al weer veel kokeralgen op het log genesteld.
Mary maakt binnen schoon. Ik help een Franse buur met tips over het schoonspoelen van koeling van z'n dieselmotor en doe dat zelf ook maar eens. Bij de schemering komen de eerste muggen. Het zijn meestal eendagsmuggen, maar het zijn er veel en de muggenhorren moeten gauw op de luiken en kajuitingang. Na een dag hard doorwerken gaan we eten bij Cleopatra’s Food&More. Het wordt steeds vroeger donker en de muggen zijn al weg als we terug op de boot zijn. We gaan nog even internetten in de steeds frissere (25 graden C.) buitenlucht. Heerlijk!

26 augustus 2016 Dolfijnen kijken

In Vonitsa is de boulevard nu ook autovrij...nou ja meestal dan. Vroeg op pad om dolfijnen te kijken. Die zijn er inderdaad, maar ze blijven vissen jagen en spelen niet rond onze boot. Heel even dansen ze rond de "Utopia", maar te kort voor een foto. Het windje is goed voor de fok en we varen op 't gemak richting Preveza. Nog heel even zwemmen voor we de hitte van het stadje weer voelen.
We meren "stern to" aan de kade naast de “Midnight Wanderer” van Aad en Lenie. Ik zet als er weer een paar wolkjes komen het kajuitdak in de was en Lenie pakt ook de bezem. Aad kookt. Nog even bezoek van de hele fam. Jansen. Boris gaat morgen met z'n gezin terug naar Japan. We eten heerlijke Hollandse kost aan boord van de "Midnight Wanderer" en kletsen lekker bij met bij A&L. Omdat we vandaag geen mooie foto van de dolfijnen hebben kunnen maken, zet ik onze superplaat van dolfijnen er maar onder. Die mag nog wel een keer in de blog. Deze dolfijnen lijken in de lucht te zweven, maar zwemmen toch echt onder de boot in het knalblauwe water tijdens de oversteek van Mallorca naar Sardinië in 2013.

25 augustus 2016 Utopia ook naar Vonitsa

Frans van de "Utopia" pakt, na een nachtje slingeren in een baai, een plekje aan de pier. Het weer is een herhaling van gisteren: eerst oost dan west met klotsend water. Wij gaan een rondje fietsen en pakken een terrasje. Hugo vangt een zeepaardje. 's Avonds eten we met de familie Jansen aan het strand.

24 augustus 2016 Ondanks Thunderstorm voorspelling naar Vonitsa

Met weinig wind op de fok naar Vonitsa. De Navtex voorspelt voor de North Ionian Sea strong thunderstorm, maar trekt dat later weer in. Zal wel op zee zijn. Plekje aan de pier. Dezelfde pier als op de foto boven, maar nu met mooie zomers weer. Stevig opgeschoten met poetsen van de kuip. Na zoveel weken strakblauwe luchten nu af en toe een wolkje, waardoor hoognodig onderhoud van het dek mogelijk is. 's Middags flinke oostenwind gevolgd door zeewind uit het westen. Veel klotsend water, maar niets vergeleken met vorig jaar. We gaan lekker zwemmen bij het strandje verderop en nemen daar een ijskoude douche. Terug op de boot kletsen we gezellig met onze buren, Franse zeilers en een Duitse familie. Goed voor het onderhoud van onze talenknobbels.
Vonitsa vanuit de lucht op een reclameposter. Hier zie je hoe groot het fort is.

23 augustus 2016 Eerste buitje in 10 weken

Foto van vorige (echt de laatste!) bui in Lefkas begin juni. We zijn weer samen en varen de boot om naar de kade voor de boulevard. Meren naast Aad en Lenie af. Boot gepoetst en Lenie geïnspireerd om ook hun boot te wassen. De was weggebracht naar ander adres, omdat de Engelsman dicht is. Blijkt achteraf fors aan de prijs (€27 ipv €10!!). Frans en Diana liggen ook aan de kade. Eten s'avonds met 8 man bij de Turk voor €80. Mary en ik gaan op de fiets de rest heen lopen en terug met de taxi. Tijdens eten zware regenbui, maar terug op de fiets droog. Net bij de boot gaat het even onweren, hevig kletteren en hard waaien. We zetten gauw de buiskap op en halen de Bimini weg, bang dat ie weer stukwaait in een zware windvlaag. De bui is gelukkig binnen een half uur weer over en de boot mooi zoutvrij gespoeld. In no time is het weer druk op de boulevard.

woensdag 24 augustus 2016

22 augustus 2016 Afscheid van de Aussies en wolken die schaduw geven!

Voor de wekker zijn we wakker, Mary maakt het ontbijt klaar en ik hang het zonnescherm op en ga brood halen. We hebben ons laatste ontbijt met z'n vieren en kijken terug op een bijzondere ervaring met verre familieleden, die je in korte tijd leert kennen. Het was erg leuk en de familie in Australië is onwijs jaloers. De jongens pakken een taxi voor de bus van 10.00 uur naar Ioannina, waar ze doorreizen naar Tirana in Albanië. Ze willen via Kroatië en Duitsland door naar Nederland. Dan nog via München (Bierfeste!) en Parijs terug naar de Australische werkelijkheid. Ze hebben dan wel de droom van alle jonge Aussies beleefd.
Vandaag komen er zomaar wolken aan de lucht! Ik kan me niet herinneren dat ik daar eerder zo van genoten heb. Vooral van de schaduw dan en de relatieve koelte. Het maakt echt nog wat uit of je in 34 graden zit of ook nog eens in de zonnestralen. Die doen gewoon zeer, al klinkt dat misschien overdreven. ’s Avonds eten we weer in Mythos. Nu met de familie Jansen van de “Utopia”, want ook zoon Boris met Koraanse Hannah en hun twee zoontjes Hugo en Vincent zijn er bij. De jongens spreken Koreaans, Japans (waar ze op school zitten) en Nederlands.

21 augustus 2016 Terug naar Preveza

De brug van 11.00 uur draait redelijk op tijd en we kunnen rustig zeilen richting Preveza. Daar ankeren en zwemmen we eerst in de beschutte baai vlak bij de haven. Er ligt een betonnen Endurance zeilboot. Zo'n type boot had broer Henri ook. Een serieuze siësta volgt, want de stapeffecten zijn nog niet uit de lijven van de jongens en bovendien is het snikheet. Een middagdutje met dit weer is geen slecht idee.
Als iedereen weer wakker is laat Ethan zich de mast in hijsen en maakt foto's van boot en omgeving op 18 meter boven water. ‘s Avonds gaan we alsnog de haven in omdat de jongens de volgende ochtend de bus pakken om hun Europareis te vervolgen. We eten bij Mythos, bij Dahlia de Duitse vrouw die hier samen met man en kinderen een restaurant runt en nemen een gelijknamig biertje.

19 en 20 augustus 2016 Overvol Lefkas Marina

Gisterenmiddag hebben we nog brood gekocht dat we lekker oppeuzelen met allerlei soorten beleg. De jongens eten gezond, dat wil zeggen vrijwel geen zoetigheid, maar net als onze kinderen meestal dubbel beleg. Een andere generatie denken we dan maar. Kort na vertrek gaan we even zwemmen voor het eiland dat ooit door Onassis werd gekocht en nu voor 99 jaar wordt gehuurd door een rijke Rus. We kunnen later op de fok lekker richting het zuidelijke kanaal naar Lefkas zeilen. Het kanaaltje is intussen verder verbreed en bij het stadje liggen zelfs nieuwe boeien. Mede door de verwachte weekenddrukte aan de openbare kade en de dikke seabreeze zoeken we een plaatsje in de marina. Daar is nog volop plek, maar achteraf blijkt dat we geluk hebben want gedurende de rest van de dag loopt de haven klem vol. We krijgen een plekje aan de langste steiger die ik ken (+300 m) en we zijn weer eens blij met onze vouwfietsen. Eerst nemen Alec en Ethan de fietsen mee voor een rondje Lefkas. Mary en ik nemen een versnapering bij onze favoriete kroeg See to Sea met uitzicht op de lagune. Na een restje penne op de boot gaan de jongens nog stappen. Deze Aussies zijn qua stappen net Engelsen, want ze komen pas tegen 07.00 uur weer aan boord. Alec duikt in het water en neemt een douche op het achterdek. Daarna stommelen ze in hun hut en we zien ze pas ’s middags weer. Die middag nemen wij de fietsen maar zelf mee aangezien de jongelui hun roes uitslapen. We peddelen als vanouds door de olijfboomgaarden en belanden op het surfstrand, waar wel 100 kite-surfers actief zijn op het helblauwe ondiepe water voor het strand. Wij zetten de fietsen bij een beschaduwd terras in de verkoelende wind en hebben meteen aansluiting met een Grieks stel. Ze spreken perfect Engels en we praten wel een uur over van alles en nog wat, met de Griekse crisis als topic. Steffanis is ondernemer en ziet de toekomst somber in. Hij drinkt chipouros en dat lijkt op jenever. We nemen we ook een of twee en fietsen dan met zware benen en de wind in de rug terug naar de boot. Op de steiger moeten we ons door een mensenmenigte van vertrekkers, aankomers en schoonmakers worstelen. De 5 maanden zwangere Nanda komt langs en we kletsen gezellig bij. Als ze weg is serveert Mary een heerlijke soep en tegen 21.00 uur gaan we tapas eten in het leuke restaurantje waar we eerder met Koos en Suzan aten. Daarna nog een afzakkertje in de Cubaanse bar, waar live Caribean muziek wordt gespeeld.

18 augustus 2016 Opnieuw machtig zeilen via Fiskardo naar Spartochori

Op de weerkaarten zie ik nog maar één plekje waar windkracht 5 is voorspeld. Dat is op de kop van Kefalonia bij Fiskardo. Na vertrek eerst motoren naar het kanaal, maar al snel komt de wind van zee tussen de eilanden door. We motorzeilen bijna recht in de wind naar Fiskardo en verkennen het overvolle heel toeristische plaatsje.
Er liggen nu ook meerdere boten voor dagjesmensen en we verkiezen de goede zeilwind boven een hoop gedoe met ankers ondanks de Thai. Volgende keer. Ethan stuurt de boot op volle snelheid richting Lefkas en geniet zichtbaar. Was zijn vader (of wat mij betreft zijn opa, mijn broer Egbert) hier maar bij! Mary zet later zeilfilmpjes op Facebook en krijgt heel veel likes.
Tot bij het “kanaal” tussen Lefkas en Meganissi blijft de bakstagwind goed doorstaan. We doen 16 mijl in 1,5 uur. Dan moet de motor weer aan en draait de wind Noord achter het eiland. We besluiten om niet door te varen naar Lefkas, maar Spartochori binnen te lopen. Havenmeester George kijkt bedremmeld en vraagt waarom we niet gebeld hebben. Hij heeft tot zijn grote spijt geen plek voor ons en verwacht nog een heel flottielje. We wijken uit naar een eigenlijk heel aardig plekje aan een stenen pier in dezelfde baai. Naast ons is het dik feest op een Italiaanse boot, waar Luigi luidruchtig wordt toegezongen door z’n veelkoppige bemanning. Wij zwemmen, doen wat gymnastische oefeningen aan de rekstok
en gaan dan lopen naar het uitzichtpunt bovenop de heuvel met het niet te versmaden biertje. Nu we daar toch zijn pakken we ook maar een pizza in een ander leuk kroegje.

17 augustus 2016 Australische Westlandboys fietsen naar de grotten van Sami.

’s Morgens vroeg zie ik een plekje aan de pier vrijkomen en we varen meteen de boot naar een betere locatie. Vandaag gaan Alec en Ethan met de vouwfietsen op pad naar de “blauwe” grot, een grot waarvan het plafond is ingestort waardoor de zon het riviertje in de grot rond het middaguur veranderd in puur blauw zwembadwater. Vorig jaar waren wij hier zelf (foto).
Wij doen wat boodschappen, wandelen weer eens wat verder naar het leuke terras onder de Eucalyptusbomen en zwemmen ons koel. De jongens komen enthousiast terug en na de siësta worden diverse salto’s gemaakt bij het van de pier af duiken. Daarna maken de jongens een lekkere penne-maaltijd.

woensdag 17 augustus 2016

16 augustus 2016 Zeilen, zwembadwater en een wildwaterbaan naar Sami

's Morgens vroeg in de baai. foto We ontbijten in de kuip. Als we de zuidpunt van Meganissi weer ronden hebben we de zeilen gezet en is de wind er ook klaar voor. We scheuren vol tuig de kaap rond, maar binnen een uur hebben we twee keer gereefd omdat de wind na de beschutting van wat eilandjes zo van zee komt. De buiskap gaat er ook weer op. Ethan geniet van het sturen met in zijn ogen flinke snelheden en beresterke Alec helpt met zeilen trimmen. Deze mannen hebben vaak met hun ouders meegevaren en weten gelukkig van wanten. Mary is blij met de extra bemanning en speelt de Cobi door met lekkers uit de kombuis te komen.
Achter Ithaka stort de wind weer in en we lopen een baai binnen met lichtblauw “zwembadwater”. We nemen snel een verfrissende duik. Weinig vissen hier. Ethan vertelt dat ze in Australië soms kunstmatige riffen maken om het onderwaterleven te verbeteren. Ik zwem rond de boot en verwijder de kokerkoraal in de inlaten en de pokken in de uitlaten van de toiletten. Ook in de boogschroeftunnel is een geliefde plek voor pokken. Terwijl ik bezig ben zie in Ethan en Alec als parelduikers onder de kiel door
zwemmen.
We vervolgen onze tocht langs de zuidpunt van Ithaka en krijgen dan weer de volle laag in het kanaal tussen Ithaka en Kefalonia onderweg naar Sami. Gelukkig zwakt de deining af naarmate we dichter bij Sami komen. Marcus de havenmeester staat al klaar om te zeggen dat de haven vol is. Buiten is geen optie door de nog wilde baai. Gelukkig herkent hij ons en wijst een plaats in de haveningang. Daar meren we netjes af aan de kade nadat we alle stootwillen en de (je bewaard dingen die je ooit nodig hebt) beschermende plank hebben klaar gehangen. De haven wordt ook gebruikt door meerdere veerboten, die meestal een behoorlijke deining veroorzaken. Je moet zorgen voor lange meerlijnen en veel stootwillen. ’s Avonds eten we aan de wal, maar voor die tijd duiken de jongens nog een paar keer vanaf de boot zo te water om zich te verfrissen.

15 augustus 2016 Zeilen naar Ormos Langadha op Meganissi

Ook vandaag slapen de jongens heerlijk uit terwijl Mary en ik naar de wal gaan om brood en een take away Frappe voor mij. Volgens Mary’s Facebook lag ook de “Catouse” in deze baai, maar wij hebben ze niet gezien. We vertrekken richting het zuiden in lichte wind. De voorspelling is NW 4 tot 5 Bf, dus we willen eindigen in een goed beschutte baai. We ankeren aan de uiterste zuidpunt van Meganissi om in deze met prachtige rotsen bezette baai te zwemmen.
Daarna meldt de wind zich en kunnen we een uurtje prachtig zeilen richting Meganissi. De wind trekt flink door en we besluiten een baai aan de zuidkant van Meganissi te verkennen. Daar liggen al een paar boten en het blijkt een mooie baai voor de nacht. In de avond laat ik onze gasten wat zien van onze noordelijke sterrenhemel met onder andere de Grote Beer (het steelpannetje) en de Poolster. Ze vinden het prachtig. We zwemmen een aantal keren. Later op de avond voelt het met 27 graden C. warempel koel aan. Voor het eerst sinds weken geen heten “Föhn” maar een verkoelend zuchtje!!!!
Een Italiaanse familie viert vakantie in Griekenland.
Australische familie in de kuip.

14 augustus 2016 Zeilen naar Sivota

Alec is verkouden en gaat al vroeg een stukje hardlopen aan het strand. Daarna kruipt hij weer in bed. Na een flinke sleep in en nog wat boodschappen gaan we ankerop en onder zeil. Er is niet veel wind nog en we gaan eerst maar naar de grot op Meganissi.
De jongens zwemmen de grot in terwijl Mary en in op de boot blijven. Geen zin om te ankeren op +25 meter diepte met andere boten in de buurt. We doen om beurten een rondje om de boot om af te koelen. Na de grot zeilen we naar de mooie baai van Sivota. Die ligt aardig vol, maar we kunnen er ankeren. De wind blijft kalm. Alec en Ethan gaan met de bijboot naar de kant voor een wandeling. We eten aan boord een oer-Hollands recept van aardappelen, wortels en worst en hebben een gezellige (oer-Hollands) avond.

13 augustus 2016 De Australische neven komen

Al vroeg krijgt Mary via Facebook bericht dat onze neven Alec en Ethan Westland uit Australië al in Igomenitsa zijn, na een oversteek per boot vanuit Bari in Italië. Ze pakken de bus naar Lefkas en dan naar Nidri, waar ze rond 19.00 uur zullen zijn. Wij gaan meteen aan de slag om de gastenhut leeg te maken. Ook meteen een rondje schoonmaken en tussendoor af en toe een beetje zwemmen bij het vlakbij gelegen strandje.
Als ik nog even ga pinnen zie ik de bus al door Nidri rijden en als ik terugkom staan ze bij de achterplecht. Vlak daarvoor is de loopplank, door golven van de soms erg hard voorbij varende motorjachten, weer eens gekraakt tussen de wal en het schip. De schade valt mee: lipje verbogen en een van de wieltjes afgebroken. Na het opnieuw uitvouwen van de aluminium plank begroeten we de jongens van 28 en 25 jaar. Ze hebben al heel wat van Europa gezien in de afgelopen weken en zijn aan een soort “Grand Tour” bezig. Gestart in Engeland, door naar Frankrijk, Portugal, Spanje en via Italië nu in Griekenland. Ze willen ook nog door via Kroatië en Duitsland naar Nederland. Hun vader Robert is één van de zonen van mijn broer Egbert. Ook al hebben we elkaar hooguit 1 keer gezien, voelen ze zich meteen “thuis” bij ons aan boord. Al snel laten ze weten dat ik zo op hun vader lijk. Ook wat betreft bijvoorbeeld het bewaren van spulletjes, die je ooit nog denkt te kunnen gebruiken. Deze avond gaan we naar de Chinees in Nidri en het smaakt voortreffelijk daar.

maandag 15 augustus 2016

12 augustus 2016 Vroeg op om vóór de storm in Nidri te zijn

Precies om 06.00 uur net vóór de wekker wordt ik wakker en sta op. Het lijkt al weer vroeg te gaan blazen, maar het kan ook een kaapwind zijn. Als wij de boel klaarmaken voor vertrek zien we ook een grote tweemaster al vertrekken.
Om 07.00 uur gaat het anker er uit en de zeilen omhoog. We kunnen prachtig zeilen en de wind valt nog erg mee. Bij de kapen, zoals verwacht, trekt de wind door naar 18 knopen. Ik kan de boot goed trimmen en hoef nauwelijks te sturen. We zien steeds meer boten op het water verschijnen. De flottieljeboten moeten worden ingeleverd en iedereen wil voor de beloofde harde wind in een veilige haven zijn.
Mary ruimt de lijnen op na het zeilen. Vlak voor het eilandje Arkourdhion valt de wind weg en kan de motor het weer overnemen. Om 10.30 uur vinden we een plekje aan de kade, dichtbij het strandje in de vertrouwde haven van Nidri.
De voorspelde NWwind blijft lang weg door een verkoelende ooster. Pas later die middag waait het een beetje harder uit het noorden, maar het is niets vergeleken met Efemia. Marc meldt dat het daar wel heel hard waait. foto Jan Grieveson van de “Mychi” meldt zich aan de kade. Het weerzien is hartverwarmend. Hij neemt ons later die avond mee in de bergen naar een restaurant, waar behalve een solozanger met gitaar ook de Lefkas Shantyzanger zingen. Ik mag meedoen, maar sta grotendeels te playbacken omdat ze voor mij onbekende shanties zingen. We hebben een leuke avond en zijn blij weer heelhuids op de boot te zijn omdat chauffeur Jan er best een paar op had.

11 augustus 2016 Vervelende valwinden in mooie baai op Ithaka

De warmte van de haven vraagt om een zwempartij in een zonovergoten baaitje. Dat baaitje kennen we op de zuidpunt van Ithaka. Het betekent wel dat we de andere morgen heel vroeg op moeten want er zit zwaar weer aan te komen. Het baaitje is inderdaad weer mooi en niet eens overvol met Italiaanse boten. Dit keer breng ik met m’n nieuwe Crocs aan m’n voeten de lijn op de wal uit met het dregankertje aan een stootwil. Prima zo en gauw zwemmen. Even later komen de eerste valwinden uit de bergen en de boot wordt helemaal dwars gewaaid en we besluiten de lijn op de wal te verwijderen. Nu gaat Mary, maar ik vergeet te zeggen dat ze het dreganker aan de stootwil moet hangen. Dat doet ze niet en bij het inhalen van de lijn gaat ze onder water. Ik hoor een angstkreet, stop met aanhalen van de lijn en even later moet Mary noodgedwongen het anker met ketting laten vallen. De boot is inmiddels helemaal van de wal afgedraaid en ze moet flink doorzwemmen om weer aan boord te komen. Ze is een beetje overstuur, maar het gaat gelukkig weer snel over. Als ik ga kijken of ik het anker kan terugvinden is ze bang dat ik ook onder wordt getrokken. Ik maak een haak van een oude stalen klerenhanger en bevestig dat aan de aluminium bezemsteel. Die gaat in de langste stand en ik ga met een stuk touw er aan en de stootwil op jacht naar het anker dat ik al heb zien liggen op de bodem. Ik duik en bij de eerste poging haak ik de ketting vast, trek het voorzichtig omhoog, bevestig het touw aan de ketting, grijp het touw van de stootwil waardoor het anker niet zwaar meer is en zwem terug naar de boot. Dreganker terug, maar wel een heel avontuur en stukken minder romantisch dan wij van onze baai verwachtten. Wat we dan nog niet weten is dat de hele avond windvlagen over de heuvels de baai in vallen. De boot draait als een dolle achter het anker in vlagen van rond 20 Knopen. We willen eigenlijk vroeg naar bed, maar ik blijf voor de zekerheid tot twaalf uur op omdat ik het niet vertrouw. ’s Nachts gaat de wind wel liggen, maar af en toe komt er weer zo’n vlaag. Ik zet voor de zekerheid de ankerwacht en de wekker op m’n Iphone.
Blauwvoetwolk