In deze baai op Paxos beleven we een winderige nacht als we hier met Jaap en Suzan zijn in 2015. Nu fietsen we er nog eens heen en alles lijkt vredig.
Op donderdag 11 mei motoren we 5 uur naar Paxos en vinden een mooie plek in de noordelijke ingang van Gaios.
Die nacht blijft er een behoorlijke swell staan, waardoor de mensen op de boten in het plaatsje zelf geen oog dicht doen. We helpen nog een Engelsman, die op een onmogelijke plek heeft afgemeerd verhuizen naar een betere locatie. Het blijkt dat de ex-marine officier wel jarenlang op zee voer, maar als kanonnier weinig kaas heeft gegeten van het varen. Ze waren doodsbang om te verhalen. Niet zo vreemd als je nul begrip hebt van manoeuvreren met een jacht. Triest eigenlijk als je niet eens weet of je een links of rechts draaiende schroef hebt en wat dat betekent voor je boot. In Gaios werden we dit keer aangeslagen voor €24,30 havengeld. Op zich niet verkeerd voor de lokale gemeente van dit mooie eiland, maar we waren eerlijk gezegd wel blij dat de havenmeesteres de volgende dag niet langs kwam, waardoor het gemiddelde weer op een vertrouwd laag niveau kwam. Omdat het bewolkt is en een beetje regent poets ik de draad van de zeereling spierwit.
Als het weer het toelaat vertrekken we richting Corfu. Na de regen op Paxos laten we de zeilen drogen in een heel licht briesje. In Corfu vinden we een plaatsje in de oude haven. Ook Frans en Diana liggen hier met de “Utopia”. Hun zoon Boris is er ook met z’n twee jongens. Nog geen half uur later vaart de “Cosi” binnen met Marc en Corine. Zij zijn vanuit Messina op Sicilië rechtstreeks hierheen gevaren. Het weerzien is hartelijk. Onze zeilmaten van de trip rond de Peleponesos zijn weer bijeen. Dat wordt uiteraard gevierd met een etentje aan de kant. Daarbij krijgt Mary een lekker luchtje van onze vrienden voor haar 67e verjaardag op 16 mei. Helaas eet ze tijdens deze maaltijd een verkeerde mossel, waardoor ze op haar verjaardag zelf niet op haar best is…… buikloop!
We zijn nu al meerdere keren in Kerkira (de hoofdstad van Corfu) geweest en ontdekken steeds weer nieuwe mooie kanten aan deze parel van de Ionische eilanden. De in bloei staande bomen en de kleurenpracht van de vele Bougainville struiken vallen in dit jaargetij extra op.
Het weer is nog instabiel met wat wind en regen. We blijven liggen en kunnen lekker fietsen in een stad, die altijd gezellig druk is en alle sferen heeft van Venetië tot Parijs. Daarbij stinkt de gratis haven gelukkig maar heel af en toe. De uitlaat van de riolering is nog altijd niet verlegd.
Ondanks de principe afspraak om met drie boten naar Albanië en Montenegro te varen blijken de voorkeuren te zijn gewijzigd. Marc en Corine willen niet verder varen. Frans en Diana eventueel tot Montenegro. Ik heb eerder die week in een droom al een duidelijk signaal van m’n onderbewustzijn gekregen: “Niet naar Kroatië doorvaren. Niet fijn voor Mary”. We besloten eerst maar eens te ankeren in Kasmati, de baai waar wij met Marleen hebben geluncht, toen we een rondrit maakten met een gehuurde auto. Daarna zouden we nog samen naar Saranda in Albanië varen. Het ankerbaaitje was prachtig en we hebben er een tijdje heerlijk gelegen, maar er kwamen eind van de middag een paar buitjes over met veel wind. In de laatste bui gingen onze ankers krabben.
Terwijl wij ons anker ontdeden van een gigantische klomp klei en wier, zagen we “Utopia” en “Cosi” (die tegen elkaar waren afgemeerd en last kregen van de deining) terugvaren richting Corfu. Mary en ik besloten, nadat we het anker in de schemer dichter bij het strand in schoon zand lieten vallen, te blijven liggen. Gelukkig trok de bui snel over en werd het uiteindelijk een heel rustige nacht. Ik ben er wel vaak uit geweest want de ankerwacht App op de telefoon deed het net nu natuurlijk niet en ik kreeg ook het ankeralarm op de plotter niet aan de praat. De volgende morgen was er geen vuiltje aan de lucht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten